تاثیر مصرف مکمل سیترولین مالات و سرمای موضعی بر ریکاوری پس از تمرین شدید وامانده ساز در شناگران

پژوهش حاضر ، به بررسی تاثیر مصرف مکمل سیترولین مالات و سرمای موضعی، به عنوان ریکاوری بعد از تمرین، پس از اتمام تمرین شدید وامانده ساز می پردازد. این پژوهش بر روی پسران شناگر استان تهران که در محدوده ی سنی ۱۸ تا ۲۸ سال بودند انجام شد. در نهایت ۳۲ پسر سالم شناگر که دارای ۸ سال سابقه ی تمرین شنا بودند و تا ۶ ماه قبل از اجرای تحقیق سابقه ی آسیب دیدگی نداشتند، انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت غیر تصادفی و داوطلبانه، انتخاب شدند و بعد از تکمیل پرسشنامه ی مطالعات پزشکی، فعالیت بدنی و فرم رضایت نامه، به صورت تصادفی در ۴ گروه ۸ نفره (۱- گروه سرما همراه با مکمل سیترولین مالات ۲- گروه سرما ۳- گروه مکمل سیترولین مالات و ۴- گروه کنترل) قرار گرفتند. از آنها خواسته شد در پیش آزمون، به ترتیب آزمون شنای ۵۰ متر سرعت کرال سینه و آزمون شنای ۲۰۰ مترکرال سینه را در شرایط رکوردگیری با نهایت توان انجام دهند. بلافاصله پس از آ<زمون ۵۰ متر کرال سینه، ضربان قلب شناگران در یک دقیقه اندازه گیری و بعد از کرال سینه ۲۰۰ متر فشار خون آنها اندازه گیری و ثبت شد. بعد از تجزیه و تحلیل داده ها که توسط نرم افزار آماری SPSS انجام گرفت. مشخص شد که بین تغییرات رکورد شنای ۲۰۰ متر و ۵۰ متر در گروه های تحقیق تفاوت معنی داری وجود دارد، ولی بین تغییرات ضربان قلب پس از آزمون شنای ۵۰ متر و فشار خون پس از آزمون شنای ۲۰۰ متر در گروه های تحقیق، تفاوت معنی داری وجود ندارد.

Keywords:

مکمل سیترولین مالات , سرمای موضعی , ریکاوری , وامانده ساز