تعیین اثربخشی برنامه آموزشی سازگاری اجتماعی بر تفکر منطقی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه آموزشی سازگاری اجتماعی بر تفکر منطقی و اشتیاق تحصیلی در دانش آموزان پسر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر بوکان در سالتحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند که از طریق روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب گردید و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گواه ۱۵) نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه های تفکر منطقی (کمبر و همکاران، (۲۰۰۲ و اشتیاق تحصیلی (فردریکز، بلومنفیلد و پاریس، (۲۰۰۴ بودند. دانش آموزان گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به مدت ۵ هفته متوالی (هر هفته ۲ جلسه) تحت آموزش برنامه سازگاری اجتماعی نجاری و همکاران (۱۳۹۷) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. داده های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معناداری آزمونها ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر برنامه ی آموزش سازگاری اجتماعی بر تفکر منطقی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پسر معنادار بود. بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت آموزش برنامه سازگاری اجتماعی بر تفکر منطقی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پسر اثربخش بود و پیشنهاد میشود که برنامهی مذکور در قالب کارگاه هایی برای افزایش متغیرهای مرتبط با مدرسه اجرا شود.

Keywords:

برنامه آموزشی سازگاری اجتماعی , تفکر منطقی , اشتیاق تحصیلی