اهمیت معماری سبز در ارتقاء معماری شهر پایدار

امروزه بخش اعظمی از ساکنین زمین را انسانهای شهرنشین تشکیل می دهند. مهاجرت به شهرها به علل گوناگون اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی و... صورت می گیرد. اما فارغ از علل گسترش شهرنشینی و تضادهای فرهنگی و نژادی در زندگی امروزی ، تامین نیازهای اولیه انسان به صورت یکسان در میان شهرنشینان مطرح می باشد. از میان طیف گسترده این نیازها، داشتن سرپناه اهمیت ویژهای دارد. هجوم جمعیت به شهرها باعث افزایش ازدحام و به طبع آن افزایش ساخت وسازهای بی رویه و غیراصولی در محیط شهرها شده است . افزایش ساخت وساز باعث تخریب بیشتر محیط سبز، باغات و فضاهای بکر و طبیعی درون و اطراف شهرها می گردد. این تخریب گسترده محیط زیست همراه با ساخت وسازهای مغایر با طبیعت باعث افزایش آلایندگی های مختلف در محیط شهرها و فضاهای زندگی انسان و بروز مشکلات متعدد شهرنشینان شده است . تکنولوژی و علم امروز معماری برای جلوگیری از تخریب طبیعت به راهکار معماری سبز و پایدار در طراحی ساختمانها روی آورده است . هدف از این نوع معماری ، همسو شدن با محیطزیست است . روش انجام این تحقیق از طریق مطالعه بر روی اصول معماری سبز و براساس گردآوری اطلاعات توصیفی -تحلیلی می باشد. در ادامه مقاله دو نمونه از ساختمان سبز مورد بررسی قرار می گیرند. این بررسی با در نظر گرفتن شش اصول معماری سبز انجام می پذیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که توجه به معماری سبز موجب جلوگیری از تخریب طبیعت ، کاهش مصرف سوخت های فسیلی ، آلوده نشدن محیط زندگی ، تصفیه هوا و ازهمه مهم تر تاثیرات روحی -روانی بر انسان مانند افزایش آرامش ، حس شادی و هیجان، نگرش مثبت به زندگی ، کاهش استرس و افزایش انرژی می شود.

Keywords:

معماری سبز , معماری شهر پایدار , طراحی پایدار , محیط زیست