اثرهای کشندگی و زیر کشندگی حشره کش های کرومافنوزاید، پیریدالیل و تیودیکارب روی زنبور پارازیتوئید Habrobracon hebetor
Publish place: Journal of Plant Pest Research، Vol: 10، Issue: 4
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 116
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-10-4_002
تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1402
Abstract:
زنبور Say Habrobracon hebetor، یکی از مهم ترین پارازیتوئیدهای لارو بسیاری از آفات بال پولک دار به ویژه خانواده نوکتوئیده است. در این پژوهش، اثرهای کشندگی و زیرکشندگی حشرهکشهای کرومافنوزاید، پیریدالیل و تیودیکارب روی این زنبور پارازیتوئید در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های زیست سنجی به روش تماسی روی حشرات کامل و اثرهای زیرکشندگی به روش سم شناسی دموگرافیک انجام شد. بنا بر نتایج آزمایش های زیست سنجی، مقادیر LC۳۰ برآوردشده برای کرومافنوزاید و تیودیکارب به ترتیب ۴۳/۱۲۶ و ۲۴/۵۴ میلی گرم ماده موثر بر لیتر بود. از آن جا که تا سه برابر غلظت مزرعه ای پیریدالیل (۲۲۵۰ میلی گرم ماده موثر بر لیتر) باعث حداکثر ۱۹ درصد مرگ و میر روی حشره شد، مقدار LC۳۰ برای این حشره کش برآورد نشد. در آزمایش اثرهای زیرکشندگی حشره کش ها، زنبورهای ماده در معرض غلظت های LC۳۰ کرومافنوزاید و تیودیکارب و غلظت مزرعه ای پیریدالیل (۷۵۰ میلی گرم ماده موثر بر لیتر) قرار گرفتند. بنا بر نتایج این آزمایش، تیمارهای حشره کش در مقایسه با شاهد به صورت معنی داری مدت زمان رشد و نمو مراحل مختلف زیستی، باروری و فراسنجه های جدول زیستی را تحت تاثیر قرار دادند. نرخ های ذاتی (r) و متناهی (λ) افزایش جمعیت در تیمارهای حشره کش در مقایسه با شاهد به صورت معنی داری کاهش یافتند. در نهایت، نتایج نشان داد که تیودیکارب بیشترین میزان سمیت را روی حشرات کامل زنبور پارازیتوئید H. hebetor ایجاد کرد؛ درحالی که کرومافنوزاید و پیریدالیل اثرهای سوء کم تری روی زنبور داشتند. در صورت تایید شدن نتایج این پژوهش پس از انجام آزمایش های مزرعه ای، امکان استفاده از پیریدالیل و کرومافنوزاید در برنامه های مدیریت تلفیقی آفت وجود خواهد داشت.
Keywords:
Authors
اردوان مردانی
گروه گیاه پزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
قدرت اله صباحی
گروه گیاه پزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
عزیز شیخی گرجان
موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :