اثر پرایمینگ بذر بر جوانه زنی و رشد اولیه بامیه Hibiscus esculentus

این تحقیق آزمایشگاهی برای بررسی اثرات پرایمینگ بر روی جوانه زنی و رشد اولیه بذر بامیه در مقایسه با بذور شاهد(پرایم نشده) در سال 1388 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران صورت گرفت. پرایمینگ بذر روشی است که اجازه جذب آب بصورت کنترل شده را به بذر قبل از کشت می دهد که فعالیت های اولیه جوانه زنی مثل فعال شدن هورمونها ، آنزیم ها و محلول شدن مواد غذایی ذخیره شده در بذر شروع می شود، اما از خروج ریشه چه جلوگیری می شود و سپس بذر خشک می گردد که تا زمان کاشت قابلیت نگهداری را دارا می باشد. برای عمل پرایمینگ مزایای زیادی از جمله افزایش قوه نامیه، افزایش سرعت جوانه زنی در شرایط درجه حرارت پائین، افزایش عملکرد ریشه، افزایش قدرت جوانه زنی و استقرار گیاهچه در شرایط آلودگی قارچی، افزایش قدرت جوانه زنی در شرایط شوری و خشکی، کاهش نیاز به آب جهت سبز شدن و در نهایت استقرار بهتر و بیشتر بوته در واحد سطح در گیاهان مختلف ذکر گردیده است. در این آزمایش بذور بامیه به مدت 24 ساعت در محلول های GA3 (با دو غلظت 50 و 100 پی پی ام)، (1%و5%)KNO3 و KH2PO4 (2/5% و 1% ) قرار داده شدند. پس از اتمام دوره پرایمینگ بذر ها در دمای اتاق و شرایط تاریکی خشک شدند. برای انجام ارزیابی رفتار جوانه زنی، 20 عدد بذر از هر تیمار در داخل پتری دیش ها بین دو لایه کاغذ صافی قرار داده شد و 10 میلی لیتر آب مقطر به هر پتری دیش اضافه شد و برای جوانه زنی به ژرمیناتور 2±25 درجه سانتی گراد منتقل شد. طرح مورد استفاده در این تحقیق فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی بود. در پایان جوانه زنی صفاتی همچون طول ریشه چه، طول ساقه چه، درصد جوانه زنی، وزن خشک گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که در تیمار بذر با محلول جیبرلین با غلظت 100 پی پی ام درصد جوانه زنی و طول ریشه چه و همچنین طول ساقه چه در مقایسه با تیمار های دیگر به صورت معنی داری در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود.

Keywords:

پرایمینگ , جوانه زنی , بامیه