اثر قارچ میکوریز بر عملکرد وکارآیی مصرف آب پیاز خوراکی در شرایط کم آبیاری تنظیم شده

به منظور ارزیابی اثر قارچ میکوریز و کم آبیاری تنظیم شده در مراحل مختلف رشد پیاز خوراکی رقم قرمز آذرشهر بر عملکرد سوخ و کارآیی مصرف آب، آزمایشی گلدانی در سال 1388 اجرا شد. نشاهای از پیش تلقیح شده با دو گونه قارچ میکوریز Glomus versiforme و G.etunicatum و نشاهای غیرمیکوریزی به تعداد 3 بوته در هر گلدان کاشته شد. گیاهان در معرض 4 رژیم آبیاری در مراحل مختلف رشد پیاز خوراکی شامل رشد رویشی، تشکیل و رسیدن سوخ قرار گرفته و در هر مرحله گیاهان مقادیر متفاوتی آب براساس تبخیر و تعرق (ET) دریافت نمودند که تیمارهای آبیاری عبارت بودند از I1 (100 و 100 و 80% ET) و I2 (75 و 100 و 80% ET) و I3 (75 و 75 و 60% ET) و I4(75 و 60 و 80% ET) که اعدادبیانگر رژیم آبیاری در سه مرحله رشدی پیاز خوراکی است. بعد از رسیدن، پیازها برداشت و وزن تر و کارایی مصرف آب محاسبه شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین عملکرد سوخ به ترتیب در پیازهای تلقیح شده با G.versiforme در رژیم آبیاری I1 و گیاهان شاهد در رژیم آبیاری I4به دست آمد در حالیکه بیشترین کارآیی مصرف آب در گیاهان میکوریزی در رژیم آبیاری I2 و کمترین آن در گیاهان شاهد در رژیم آبیاری I4 مشاهده شد.

Keywords:

پیاز خوراکی , قارچ میکوریز , کم آبیاری , کارآیی مصرف آب , عملکرد سوخ