استفاده از قارچ میکوریزا به عنوان کود زیستی در کشاورزی پایدار

روش های کشاورزی رایج موفقیت قابل قبولی را در استفاده از مدیریت منابع نداشته و با اتکا بیش از حد به نهاده های مصنوعی وتزریق انرژیهای کمکی مانند کودها و سموم شیمیایی باعث ایجاد اکوسیستم های زراعی ناپایدار شده است. کشاورزی پایدار با رعایتاصول اکولوژیک، میتواند ضمن ایجاد توازن در محیط زیست، کارآیی استفاده از منابع را افزایش داده و زمینه بهره وری برای مدتزمان طولانی تری را برای انسان فراهم سازد. یکی از ارکان اصلی در کشاورزی پایدار استفاده از کودهای زیستی در اکوسیستم هایزراعی با هدف حذف یا کاهش قابل ملاحظه در مصرف نهاده های شیمیایی است. کودهای زیستی در مقایسه با کودهای شیمیایی ازمنافع اقتصادی و زیست محیطی فراوانی برخوردار هستند که علاوه بر صرفه اقتصادی باعث پایداری منابع خاک، حفظ توان تولید دردراز مدت و جلوگیری از آلودگی محیط زیست می شود. کودهای زیستی، شامل مواد نگهدارندهای با جمعیت متراکم یک یا چند نوعارگانیسم مفید خاکزی و یا به صورت فرآورده متابولیک این موجودات می باشند که به منظور تامین عناصر غذایی مورد نیاز گیاه دراکوسیستم های زراعی به کار می روند. قارچ های میکوریزایی یکی از انواع کودهای زیستی بوده که دارای رابطه همزیستی با ریشه اغلبگیاهان زراعی می باشند و از طریق افزایش جذب عناصر غذایی مثل فسفر، نیتروژن و برخی عناصر کممصرف، افزایش جذب آب، تولیدهورمون های گیاهی، کاهش تاثیر منفی تنش های محیطی و افزایش مقاومت در برابر عوامل بیماریزا، سبب بهبود در رشد و عملکردگیاهان میزبان در سیستم های کشاورزی پایدار می شوند. مطالعات انجام شده در اکوسیستم های طبیعی و زراعی گویای آن است کهاستفاده از نظام های کشاورزی پایدار به دلیل تطابق با شرایط طبیعی و اصالت کیفیت محصول، بهترین شرایط را برای تولید گیاهانفراهم می آورد.

Keywords:

کشاورزی پایدار , کود زیستی , عملکرد , میکوریزا