هدف پژوهش حاضر، بررسی
سیاست های
برنامه ریزی درسی تربیت بدنی دوره ابتدایی است .
تربیت بدنی به عنوان یکی از شاخه های علوم تربیتی ، نقش موثری در تحقق اهداف تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان ایفا می نماید.
تربیت بدنی دارای آثار و فواید جسمانی ، شناختی و اجتماعی فراوانی است که نقش و جایگاه آن را در نظام آموزشی توجیه می نماید. برنامه ی
تربیت بدنی شامل انواع متفاوت فعالیت ها است که به منظور کسب اطمینان از این که هر کودک دارای فرصت لذت بردن از احساس رضایتی می باشد که در نتیجه ی مشارکت در فعالیت های متناسب با نیازها و توانایی هایش به او دست می دهد.بررسی ها نشان می دهد که در
سیاست های
برنامه ریزی درسی تربیت بدنی دوره ابتدایی مدارس در هر پایه تحصیلی بر روی دو موضوع کلی تاکید می شود: آمادگی جسمانی ؛ آن دسته از قابلیت ها و توانایی ها هستند که به صورت بالقوه در فرد وجود دارند و در اثر تمرین بدنی پرورش می یابند و تواناییهای فرد را برای حضور موفق و پرنشاط در زندگی فردی و اجتماعی بالا می برند که زیرمجموعه های آن عبارتند از: استقامت ، قدرت، سرعت ، انعطاف پذیری ، هماهنگی و چابکی . آمادگی حرکتی ؛ آن دسته از استعدادها و قابلیت ها هستند که فرد در اثر آموزش به آنها می رسد و در نتیجه ، توانایی های مهارتی و هنری و حرکتی پرورش می یابند.