بررسی تاثیر افزایش اعتماد به نفس بر کاهش انزوای اجتماعی دانش آموزان پایه ششم دبستان شهید انباردار روستای مورز

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه میان افزایش اعتماد به نفس و کاهش انزوای اجتماعی دانش آموزان پایه ششم دبستان شهید انباردار روستای مورز در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات، کاربردی و به لحاظ روش پژوهش ، از نوع شبه آزمایشی می باشد. متغیرهای این پژوهش ، اعتماد به نفس و انزوای اجتماعی است و جامعه آماری این پژوهش ۱۴ نفر است که تعداد اعضای نمونه و جامعه با هم برابر است . برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه انزوای اجتماعی چلپی و کافی با آلفای کرونباخ ۷۹۹/۰ استفاده شد و دادهها باکمک بسته نرم افزار spss تحلیل گردید و یافته ها حاکی از وجود رابطه مثبت میان افزایش اعتماد به نفس وکاهش انزوای اجتماعی بود. افزایش اعتماد به نفس سبب ایجاد احساس کارآمدی مثبت و پذیرش جمعی شده و همین موضوع سبب شود دانش آموزان از محیط امنی که ساخته ذهن خودشان است ، خارج شود و ضمن حضور در فعالیت ها، در گروههای جدید عضو شود، پس از فعالیت های هدفمند گروهی ، باعث ایجاد احساس تعلق و خودآگاهی و در نتیجه ایجاد اعتماد به نفس در دانش آموزان می شود، که این اعتماد به نفس ، به حضور موثرتر در جامعه و دوری از انزوا طلبی کمک می کند.

بررسی تاثیر افزایش اعتماد به نفس بر کاهش انزوای اجتماعی دانش آموزان پایه ششم دبستان شهید انباردار روستای مورز Keywords:

اعتمادبه نفس , انزوای احتماعی , گروه , دانش آموزان