کاهش تنش خشکی در پرتقال تامسو نناول با استفاده از ترکیبات حاوی اسی دهای آمینه

خشکی یکی از مهمترین تنش های غیرزنده می باشد که هرساله خسارت های زیادی به محصولات باغی از جمله مرکبات در جهان و بالاخص ایران وارد می نماید. از راه های مقابله با خشکی می توان به استفاده از ارقام و پایه های متحمل به خشکی و یا کاربرد برخی ترکیبات شیمیایی مانند زیست محرک ها ی حاوی اسیدآمینه های آزاد اشاره نمود. در این تحقیق به منظور افزایش تحمل به خشکی در تامسون پیوندی روی پایه پونسیروس، از زیست محرک آمینول فورته استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با ترکیبی از 4 غلظت آمینول فورته (صفر (شاهد)، 0/2% و 0/35% و 0/5%) در 3 تکرار (هر تکرار 3 نهال) روی پرتقال تامسون به مرحله اجرا درآمد. بعد از سه مرحله محلول پاشی به فواصل زمانی هر 10 روز یکبار، اعمال یک دوره خشکی یکسان برای همه نهال ها در گلخانه انجام شد. پس از اعمال تنش کم آبی، صفاتی همچون میزان قندهای احیا کننده، آنزیم مالون دآلدئید برگ ها، وزن خشک و تر برگ با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر، روی تیمارهای مختلف و شاهد پس از تنش خشکی مورد آزمایش قرار گرفت. داده ها پس از تجزیه آماری با نرم افزار آماری SAS مورد مقایسه قرار گرفتند. طبق نتایج بدست آمده میزان قند، مالون دآلدئید همچنین میزان وزن خشک و تر همگی معنی دار شدند.

Keywords:

زیست محرک , آمینول فورته , مالون دآلدئید , تنش خشکی , تامسون ناول