بررسی عملکرد دربار و نقش آن در زوال دولت صفو ی

یکی از ملزومات اساسی برای تداوم و پویایی هر حکومتی مسئله کارآمدی و سلامت اجزاء و ارکان آن است.در دورههای میانی تاریخ ایران مسئله کارآمدی دیوانسالاری نقش مهمی در شکوفایی و بقای قدرت داشت.در راس نظام دیوانسالاری که خود مجموعه گستردهای از نهادهای سازمان دهنده اجتماعی را شامل می شد،نهاد دربار قرار داشت. نهاد دربار در سیستم های حکومتی ماقبل مدرن اهمیت بسیار مهم و اساسی را داشتچنانکه گاه خود یگانه نقش محوری را در تنسیق امور ایفا می کرد. در دوره صفویه این نهاد مجموعه عریضو طویلی را شامل میشد که در راس هرم آن شاه قرار داشت که به عنوان ناظر عالی میبایست وظیفه هدایتو سرپرستی جامعه را بر عهده داشته باشد. در دوره شاه عباس یکم، به واسطه ویژگی های فردی و صفاتبرجسته رهبری کننده او، نهاد دربار، به مثابه سیستم هماهنگ کننده و راهبری قویای که متضمن رشد و رفاهجامعه بود عمل میکرد، اما پس از مرگ شاه عباس به تدریج این نهاد خود نمونه و عامل فساد و انحطاطجامعه گردید. در این پژوهش عناصر انحطاط دربار صفوی و نقشی که در زوال این سلسله داشت بررسیشده است .

Keywords:

حکومت , صفویه , دربار , دیوانسالاری , شاه عباس