مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح مایونکتین سرمی، نیمرخ لیپیدی، گلوکزناشتا و ترکیب بدن مردان سالمند دارای اضافه وزن

سابقه و هدف: ترکیب بدن و سطوح گلوکزواسیدهای چرب پلاسما از فاکتورهای مهم در تندرستی در سالمندان مطرح می باشد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی بر سطوح مایونکتین سرمی، نیمرخ لیپیدی، گلوکزناشتا و ترکیب بدن مردان سالمند دارای اضافه وزن پرداخته است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آژمون پس آژمون، نمونه آماری ۲۰ مرد سالمند با دامنه سنی ۲/۷۱±۶۳/۹۶(سال)، قد ۰/۵۳±۱۷۲/۷(سانتیمتر)، وزن ۵/۵۵±۸۱/۹۷ (کیلوگرم)، شاخص توده بدنی ۱/۵۱±۲۷/۰۳(کیلوگرم/مترمربع) و توده چربی ۲/۲۳±۲۷/۵۳(درصد)، بودند که به شکل هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. تمرین مقاومتی و استقامتی شامل دوازده هفته، هر هفته سه جلسه اجرا گردید. ۲۴ ساعت قبل از اولین جلسه و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه خونی جهت ارزیابی مقدار مایونکتین سرمی، نیمرخ لیپیدی و گلوکز ناشتا دریافت شد. داده ها با استفاده از تی همبسته و مستقل جهت بررسی تفاوت های درون و بین گروهی با خطای P=۰/۰۵ و نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد (P<۰/۰۵). یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات ترکیبی سبب کاهش معناداری در وزن بدن، محیط دور کمر، توده چربی بدن، شاخص توده بدن، سطوح تری گلسیرید، LDL، HDL و گلوکز ناشتا شد و افزایش معناداری در سطوح سرمی مایونکتین، حداکثر اکسیژن مصرفی و سطوح HDL مشاهده شد. نتایجه گیری: تمرینات ترکیبی سبب بهبود وضعیت متابولیکی و فیزیولوژیکی سالمندان دارای اضافه وزن می شود که پیشنهاد می شود از این تمرینات در این افراد استفاده شود.

Keywords:

تمرینات ترکیبی , مایونکتین , گلوکزناشتا , نیمرخ لیپیدی , ترکیب بدن , سالمندان , اضافه وزن