بررسی رابطه بین اعتمادبه نفس مدیران بر حق الزحمه حسابرسی با توجه به نقش متغیر تعدیلگر دوره تصدی حسابرسان در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر بررسی رابطه بین اعتمادبه نفس مدیران بر حق الزحمه حسابرسی با توجه به نقش متغیر تعدیلگر دوره تصدی حسابرسان، اقدام به جمع آوری دادههای بورس اوراق بهادار مرتبط با تحقیق نمود. ازآنجایی که اطلاعات مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تحت نظارت سازمان بورس و اوراق بهادار قرار دارد، جامعه آماری این تحقیق ، ۶۳۰ مشاهده پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای قلمرو زمانی سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۸ انتخاب گردید. در این تحقیق ابتدا با استفاده از روشهای کمی شامل ابزارهای موجود در آمار توصیفی ، نظیر میانگین و انحراف معیار، دادههای مورداستفاده تجزیه وتحلیل شده است و برای آزمون فرضیه های این تحقیق و تعیین ارتباط بین متغیرهای مستقل و وابسته نیز از الگوهای اقتصادسنجی استفادهشده است و فرضیه های مربوطه از روش رگرسیون چند متغیره پانل موردبررسی قرار گرفت .نتایج به دست آمده نشان داد که بین اعتمادبه نفس مدیران و حق الزحمه حسابرسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارتی با افزایش اعتمادبه نفس مدیران، حق الزحمه حسابرسی افزایش می یابد. همچنین دوره تصدی حسابرسی ، بر رابطه بین اعتمادبه نفس مدیران و حق الزحمه حسابرسی تاثیرگذار هست . به عبارتی با افزایش دوره تصدی، رابطه بین اعتمادبه نفس مدیران و حق الزحمه حسابرسی شدت می یابد.

Keywords:

اعتمادبه نفس مدیران , حق الزحمه حسابرسی و دوره تصدص حسابرسان.