مقایسه تاثیر تمرین مقاومتی در برابر تمرین هوازی بر عملکرد اندوتلیال در بزرگسالان: مروری نظام مند و فراتحلیل

هدف: تمرینات ورزشی منجر به بهبود عملکرد اندوتلیال می­شود، با این حال تاثیر تمرین مقاومتی در برابر هوازی بر عملکرد اندوتلیال ناشناخته است. از این رو، هدف فراتحلیل حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی در برابر تمرین هوازی بر عملکرد اندوتلیال در افراد بزرگسال بود. روش شناسی: جستجو در پایگاه­های اطلاعات الکترونیکی PubMed، Scopus،Web of science  و Google scholar تا تاریخ ۲۳ دی ۱۴۰۱  (۱۳ ژانویه  ۲۰۲۳) برای مطالعات تمرین مقاومتی در برابر تمرین هوازی بر روی شاخص اتساع عروقی حاصل از جریان خون (FMD) صورت گرفت. کلمات کلیدی استفاده شده شامل کلید واژه­های "تمرین مقاومتی"، "تمرین هوازی" و "عملکرد اندوتلیال" بودند. تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصله اطمینان ۹۵% با استفاده از نرم افزار CMA۲ به منظور تعیین اندازه اثر محاسبه شد. یافته­ها: در مجموع ۱۲ مطالعه با ۴۷۳ آزمودنی با دامنه سنی و شاخص توده بدنی به ترتیب از ۲۱ تا ۷۱ سال و ۲۴ تا ۳۲ کیلوگرم بر مترمربع وارد پژوهش حاضر شدند. نتایج فراتحلیل حاضر نشان داد هر دو نوع تمرین مقاومتی و هوازی منجر به بهبود افزایش FMD می­شوند و تفاوت معنی­داری بین دو نوع تمرین وجود ندارد [۵۴۹/۰p= ،(۱۷/۱- الی ۴۳/۰CI:) ۳۷/۰-]. با این وجود، ناهمگونی بالا و معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰, p=۶۵/۶۱I۲=). نتیجه­گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هر دو پروتکل تمرین مقاومتی و هوازی منجر به بهبود عملکرد اندوتلیال در بزرگسالان می­شود که ممکن است منجر به بهبود عملکرد قلبی-عروقی و به دنبال آن کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری­های قلبی-عروقی شود.

Keywords:

تمرین مقاومتی , تمرین هوازی , عملکرد اندوتلیال , FMD , بیماری قلبی-عروقی