رابطه بین ناکامی و میزان پرخاشگری دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم و ششم ابتدایی منطقه چاروسا (سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱)

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ناکامی و میزان پرخاشگری دانش آموزان پایه سوم و ششم ابتدایی منطقه چاروسا در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ است. این پژوهش در پی آن است مشخص کند آیا بین ناکامی دانش آموزان پایه سوم و ششم ابتدایی منطقه چاروسا و میزان پرخاشگری آنها رابطه معنا داری وجود دارد؟ همین طور آیا بین پرخاشگری دانش آموزان دختر و دانش آموزان پسر تفاوت وجود دارد؟ جامعه مورد مطالعه عبارتند ازدانش آموزان پایه سوم و ششم ابتدایی منطقه چاروسا که از بین آنها ۱۶۰ نفر ( ۸۰ دختر و ۸۰ پسر) به عنوان نمونه به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیده است. برای تحلیل یافته های پژوهش از آزمون روزنزوایگاستفاده گردید. پس از انجام آزمون روزنزوایگ در چهار گروه، نتایج آن بر اساس شیوه های کد گذاری نمره گذاری و تبدیل نمرات خام به درصد و تبدیل نمرات درصد به نمره T و محاسبه تطابق با گروه، نیمرخ ها، انگاره ها و انگاره من برتر، گرایشها و همچنین استفاده از روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه در مقوله پرخاشگری درونی و بیرونی، محاسبه گردید. بر اساس نتایج تحقیق بعمل آمده می توان گفت: احتمالا متیغر مستقل، در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی تاثیر چندانی نداشته است، چون عکس العملهای پرخاشگرانه پسران گروه آزمایشی و گروه کنترل مشابه بوده است ولی متغیر مستقل در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی تاثیر داشته و عکس العمل های پرخاشگرانه آنها ( در گروه آزمایشی و گروه کنترل ) متفاوت بوده است.

Keywords:

دانش آموزان مقطع ابتدایی , منطقه چاروسا , ناکامی , پرخاشگری