جلوگیری از آتش سوزی با چرای دام

آب و هوای ایران، به ویژه فصل خشک و گرم تابستان، به طور طبیعی برای آتش سوزی های جنگلی مستعد است . فراوانی و تاثیر آنها در چند دهه اخیر در کشورافزایش یافته است که عمدتا به دلیل کاربری زمین و تغییرات اجتماعی -اقتصادی است . بسیاری از فعالیت های سنتی روستایی (مانند جمع آوری هیزم و سیستم های چرای دام) تا حدی یا به طور کامل به نفع جایگزین ها (مانند سوخت های فسیلی و کشاورزی و دامداری صنعتی ) کنار گذاشته شدهاند. این تغییرات منجر به مناظر همگن تر و تجمع ماده خشک در جنگل ها و مراتع شده و در نتیجه خطر آتش سوزی را به شدت افزایش داده است .این وضعیت با روندهای آب و هوایی فعلی و تعداد بالای مداوم آتش سوزی های جنگلی ناشی از انسان تشدید می شود. در چنین شرایطی ، امروزه احتمال وقوع حوادث شدید آتش سوزی در همه نقاط کشور بسیار زیاد است . این آتش سوزی ها منجر به تلفات جانی حیوانات، تخریب عمده زیستگاه های حیات وحش و اغلب فرسایش خاک و انتشار قابل توجه کربن در جو می شود.آتش سوزی ها به یک موضوع اصلی برای اداره کل مدیریت بحران کشور تبدیل شدهاند و برنامه های ویژه پیشگیری از آتش سوزی ایجاد شدهاند که معمولا بر ایجاد وقفه های آتش سوزی برای مهار گسترش آتش سوزی ها و بهبود اثربخشی گروههای اطفای حریق تمرکز می کنند. نگهداری منظم آتش سوزی برای جبران رشد پوشش گیاهی ضروری است ، اما زمانی که از وسایل مکانیکی استفاده می شود (مثلا برس خردکن ) می تواند پرهزینه باشد. از آنجایی که دام به طور موثری رشد بوته ها را کنترل می کند، چرای هدفمند یک روش جایگزین را ارائه می دهد.چرای دام یک طرح کشاورزی و زیست محیطی است که در مناطق جنگلی با خطر آتش سوزی بالا استفاده می شود. تامین بودجه برای این طرحهای ابتکاری پیشگیری از آتش سوزی یک چالش بزرگ است .

Keywords:

چرای دام , مرتع , جنگل , آتش سوزی