اثر تبیین گری و مثالهای حل شده بر انگیزش درونی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی تبیین گری و مثالهای حل شده بر انگیزش درونی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی صورت گرفت . طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح های بلوکی تصادفی تعمیم یافته ۲×۲ بود که طی آن به ۴ گروه خودتبیین گری - عادی ، گروه خودتبیین گری - غلط دار، گروه تبیین های آموزشی - عادی و گروه تبیین های آموزشی - غلط دار تقسیم شدند. جامعه آماری کلیه دانش آموزان مقطع هشتم شهرستان سمنان در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود. ۱۲۰ نفر (هر گروه ۳۰ نفر) به روش نمونه گیری تصادفی و با روش قرعه کشی به عنوان نمونه انتخاب شدند. منابع آموزش در مورد حل مسائل دروس انگلیسی به شیوه مثالهای حل شده به دانش آموزان ارائه شد. قبل و بعد از مداخله ، پرسشنامه انگیزش درونی کواس و دیسویک (۲۰۰۹) اجرا شد. جهت تحلیل داده ها از میانگین و انحراف معیار و آزمون تحلیل واریانس دوراهه با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۳ استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین انگیزش درونی در مجموع در مثالهای حل شده عادی (۸۹/۳±۴/۲۷) بیشتر از مثالهای حل شدهی غلط دار (۳۱/۴±۳۳/۱۹) است . با توجه به نتایج به دست آمده، تبیین گری می تواند به عنوان راهکارهای موثر بر انگیزش درونی دانش آموزان در آموزش درس زبان انگلیسی مورد استفاده قرار گیرند و در برنامه های درسی مدارس برای توانمندسازی دانش آموزان در حل مسائل علمی گنجانده شوند.

Keywords:

مثال های حل شده , تبیین گری , انگیزش درونی , دانش آموزان.