بررسی تاثیر روش تدریسE۵بر خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان

تربیت در قرن بیست و یکم یادگیری برای زیستن یادگیری برای باهم ،زیستن یادگیری برای دانستن، یادگیری برای انجام دادن نیاز به معلمان اثر بخش و با انگیزه داریم؛ یعنی معلمی که ضمن آشنایی و آگاهی بر انواع الگوهای تدریس با بهره گیری از الگوها و روشهای تدریس موثر موجبات حفظ پویایی و تکامل را در فراگیران ایجاد نماید و به آنان در تجزیه و تحلیل و بازسازی تجاربشان کمک مینماید یک معلم موثر باید گنجینه ای از الگوها و روشهای تدریس مختلف داشته باشد تا به هنگام ضرورت و برحسب نوع درس و شرایط تدریس یک یا برخی از آنها را به کار گیرد و با بهره گیری از انواع الگوهای فعال تدریس موجبات کسب مهارتها را فراهم آورده و لوازم زندگی را در دانش آموزان این شهروندان آینده ی دهکده ی جهانی به وجود آورند با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی تاثیر روش تدریس E۵ بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان میباشد از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ،روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ مشغول به تحصیل هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جنکینز (MJSES) (۱۹۹۹) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰٫۷۳ و ۰٫۷۶ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد نمره میزان خودکارآمدی تحصیلی در پیش آزمون ۲۳٫۴۰ به در پس آزمون به ۳۱٫۶۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(۰٫۰۰۴=P). در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر روش تدریس E۵ آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان خودکارآمدی تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد.