واکاوی ادراک معلمان از رویکرد یادگیری باز در اجرای برنامه درسی ؛ مطالعه ای به روش پدیدارشناختی

یادگیری باز یک رویکرد آموزشی است که با غنی سازی یادگیری و تنوع بخشیدن به محیط های یادگیری باعث ارتقای دستاوردهای برنامه درسی می شود. در سند تحول بنیادین نیز به تنوع بخشیدن به محیط ها و منابع یادگیری به عنوان یکی از راهکارهای ایجاد تحول در برنامه درسی اشاره شده است اما به نظر می رسد که غلبه رویکردهای سنتی در فرایندهای یاددهی - یادگیری باعث شده که این رویکرد آموزشی به عنوان یک رویکرد تحولی اجرای برنامه درسی کمتر مورد توجه قرار بگیرد زیرا در وهله اول کاربرد آن به آگاهی و مقبولیت آن از سوی مجریان برنامه درسی یعنی معلمان بر می گردد. این مطالعه با هدف واکاوی ادراک معلمان از مفهوم یادگیری باز و چالش ها و فرصت های این مهم با رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی انجام شد. شرکت کنندگان آن از میان معلمان دوره ابتدائی شهر ایلام بودند که دوازده نفر از آنان به طور هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته و جهت اعتباریابی از روش کلایزی و روش لینکلن و گوبا استفاده شد. تحلیل داده ها منجر به شناسایی ۱۰ مضمون ؛ مفهوم ، محتوا و مکان یادگیری باز، چالش هایی از منظر امکانات ، مدیریت وهماهنگی و برنامه درسی ، مدیریتی و فرصت های یادگیریهای شناختی ، عاطفی ، مهارتی و شخصی و ۳۸ زیرمضمون شد.

واکاوی ادراک معلمان از رویکرد یادگیری باز در اجرای برنامه درسی ؛ مطالعه ای به روش پدیدارشناختی Keywords:

یادگیری باز , ادراک معلمان , برنامه درسی , فرصت ها , چالش ها , پدیدارشناختی