تاثیر نوآوری در پایداری شرکت های بیمه در ایران با توجه به نقش تعدیل گر جهت گیری استراتژیک؛ با استفاده از تحلیل مدل ساختاری PLS

امروزه موفقیت شرکت ها بستگی به توانمندی آنها در واکنش انعطاف پذیر و سریع به تغییرات محیطیدارد، لذا نوآوری برای ایجاد مزیت رقابتی پایدار در آنها ضروری است. از طرفی در قرن بیست و یکمنیز پایداری مسئله اصلی سازمان ها به عنوان یکی از عوامل اصلی موفقیت بلندمدت آنها محسوب شدهاست. در همین راستا در این مقاله برآنیم تا به بررسی ماهیت رابطه بین ابعاد نوآوری و پایداریشرکت های بیمه کشور و اثرات تعدیل کننده جهت گیری استراتژیک بر این رابطه بپردازیم. ابزارجمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد و جامعه آماری تحقیق از بین کارکنان شرکت های بیمه درسطوح مختلف می باشد. ارزیابی مدل ساختاری با ۵۰۰ نمونه بوت استرپینگ و ۱۰۵ نمونه با استفاده ازنرم افزار SMART PLS ۴ و با روش حداقل مربعات جزئی انجام شد. نتایج نشان می دهد که نوآوری فرآیند و محصول تاثیر قابل توجهی بر پایداری شرکت های بیمه دارد. رابطه نوآوری اداری با پایداریدر شرکت های بیمه بی معنی برآورد گردید. جهت گیری استراتژیک رابطه بین نوآوری فرآیند ونوآوری محصول را با پایداری در شرکت های بیمه تعدیل می کند. این یافته ها شامل پیامدهای نظریمهمی برای مدیران صنعت بیمه کشور که در تلاش برای شناسایی عوامل موثر بر پایداری درشرکت های بیمه در این صنعت اند، می باشد.

Keywords:

پایداری کسب و کار , شرکت های بیمه , نوآوری , جهت گیری استراتژیک