تاثیر کاربرد عصاره جلبک دریایی و اسید هیومیک بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند نحت شرایط تنش خشکی در مغان

این پژوهش برای بررسی تاثیر کاربرد عصاره جلبک دریایی و اسید هیومیک برعملکرد کم ی و کیفی چغندرقند تحت شرایط تنش خشکی در مغان صورت گرفته است . این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. به طوری که تیمارهای آبیاری در کرت های اصلی و تیمارهای محلولپاشی هیومیک اسید و عصاره جلبک دریایی در کرت های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایش عبارتند از ۴ تیمار آبیاری شامل آبیاری کامل (شامل آبیاری پس از ۸۰ میلی لیتر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس (A، آبیاری پس از ۱۶۰، ۲۴۰ و ۳۲۰ میلی لیتر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A و تیمارهای کاربرد عصاره جلبک دریایی و هیومیک اسید در ۵ سطح ( شاهد (بدون مصرف)، محلولپاشی عصاره جلبک دریایی به مقدار ۳ کیلوگرم در هکتار و محلول پاشی عصاره جلبک دریایی به مقدار ۶ کیلوگرم در هکتار ، همچنین محلول پاشی هیومیک اسید به مقدار ۳ کیلوگرم در هکتار و محلول پاشی هیومیک اسید به مقدار ۶ کیلوگرم در هکتار بود. با وجود اینکه تمامی تیمارهای محلولپاشی با محرکهای رشد بر عملکرد ریشه نسبت به تیمار شاهد (عدم کاربرد محرکهای رشد) تاثیر مثبت داشت ولی در شرایط محدودیت بیشتر آب، در بین تیمارهای مختلف محلولپاشی ، تاثیر تیمارهای محلولپاشی با عصاره جلبک دریایی قابل توجه بود به طوری که در تیمار آبیاری بعد از ۳۲۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A تیمار محلولپاشی با ۶ کیلوگرم در هکتار عصاره جلبک دریای با عملکرد ریشه ۴۱/۴۶ درصد از بیشترین عملکرد ریشه برخوردار بود. عملکرد قند خالص یا قابل استحصال (WSY) در تیمار عدم استفاده از محرکهای رشد با افزایش محدودیت آب از مقدار شکر قابل استحصال در واحد سطح مزرعه کاسته شد به نحوی که در تیمارهای آبیاری پس از ۱۶۰، ۲۴۰ و ۳۲۰ میلی متر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A مقدار عملکرد قند خالص یا قابل استحصال (WSY) یا مقدار شکر قابل استحصال در واحد سطح مزرعه در مقایسه با آبیاری پس از ۸۰ میلی متر تبخیر آب از طشتک تبخیر کلاس A به ترتیب ۵۱/۱۸، ۴۷/۲۵ و ۳۶/۴۶ درصد کاهش یافت .

Keywords:

چغندرقند , عملکرد قند خالص , عملکرد ریشه , عیارقند