اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی در کاهش فرسودگی، تعلل ورزی و ناامیدی تحصیلی دانش آموزان تیزهوش

مقدمه و هدف: یادگیری خودتنظیمی برای یادگیری موفق در مدارس بسیار مهم تلقی می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی در کاهش فرسودگی، تعلل ورزی و ناامیدی تحصیلی دانش آموزان تیزهوش بود.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه تیزهوشان مدیریت آموزش وپرورش ناحیه ۲ اردبیل می باشند که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در مدرسه تیزهوشان مشغول به تحصیل می باشند. برای تعیین حجم نمونه از روش در دسترس ۴۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، فرسودگی تحصیلی، تعلل ورزی و ناامیدی تحصیلی بود. فرآیند اجرا آموزش یادگیری خودتنظیمی در این پژوهش در ۱۶ جلسه ۱ ساعت و ۱۵ دقیقه ای انجام شد داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت آماری معنیداری بین میانگین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل، در نمره کل متغیر فرسودگی تحصیلی (۷۹۷/۲=F)، متغیر تعلل ورزی (۲۶۰/۹=F) و متغیر ناامیدی تحصیلی (۵۳۰/۱۶=F) وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی یادگیری خودتنظیمی در کاهش فرسودگی تحصیلی، تعلل ورزی و ناامیدی تحصیلی معلمان می توانند از برنامه های آموزشی یادگیری خودتنظیمی برای افزایش انگیزه دانش آموزان در کنار دیگر برنامه های کلاسی استفاده کنند.

Keywords:

یادگیری خودتنظیمی , فرسودگی تحصیلی , تعلل ورزی , ناامیدی تحصیلی , تیزهوش