مقایسه کارکردهای نوروسایکولوژیک در بیماران نوجوان افسرده اساسی و دو قطبی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه کارکردهای نوروسایکولوژیک در بیماران افسرده اساسی و دوقطبی انجام شد. روش پژوهش حاضر علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش نیز، تمام بیماران نوجوان افسرده اساسی و دوقطبی بستری نیمه دوم سال ۱۳۹۳ و نیمه اول سال ۱۳۹۴ بیمارستان رازی تبریز بود. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و ۳۰ نفر دوقطبی بود که کلیه بیماران بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-۵ و بنا به تشخیص روانپزشک و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر آزمون رنگ - واژه استروپ ، آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین و آزمون عملکرد مداوم بود. داده های بدست آمده با روش های آماری تحلیل واریانس چند متغیره و t دو گروهی مستقل تحلیل گردید. نتایج نشان داد انعطاف پذیری شناختی بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی کمتر از بیماران دوقطبی است. توجه پایدار بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بیشتر از بیماران دوقطبی است. بازداری پاسخ بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بیشتر از بیماران دوقطبی است.