بررسی گونه های مختلف قارچ های میکوریزی بر افزایش کارایی گیاه درمانی خاک های آلوده به فلزات سنگین با استفاده از دو گیاه ذرت و آفتابگردان

یکی از روش های پاک سازی خاک­های آلوده به عناصر سنگین روش گیاه پالایی یعنی کشت گیاهان بیش انباشتگر در این نوع خاک­ها می­باشد که بسیاری از آن­ها میزبان های خوبی برای قارچ های میکوریز آربسکولار می باشند. به منظور بررسی کارایی همزیستی میکوریزی در افزایش جذب عناصر معدنی مورد نیاز گیاه و همچنین جذب عناصر سنگین، آزمایشی گلخانه ای با کشت دو گیاه بیش انباشتگر ذرت و آفتابگردان در خاک حاوی غلظت های بالایی از عناصر آلاینده کروم، نیکل و کادمیوم به انجام رسید که در آن از تیمارهای مختلف قارچی، حاوی قارچ های Glomusmosseae ، G intraradices ، G etunicatumوG sp و همچنین یک تیمار شاهد بدون قارچ در ۵ تکرار استفاده گردید. نتایج حاصله نشان داد که در کشت هردو گیاه ذرت و آفتابگردان، استفاده از قارچ های میکوریزی از طریق افزایش درصد کلنیزاسیون ریشه، رشد اندام هوایی گیاه را افزایش داده اند و در نتیجه جذب عناصر معدنی کم مصرف و پر مصرف در اندام هوایی هر دو گیاه به صورت معنی دار افزایش یافته است. تیمار قارچی (T۴) حاوی دو گونه قارچ Glomus mosseae و G intraradices در همزیستی با گیاه ذرت بالاترین کارایی را برای افزایش جذب سه عنصر آلاینده کادمیوم، نیکل و کروم داشت به گونه ای که جذب این سه عنصر در اندام هوایی گیاه ذرت را به ترتیب به میزان ۵۷/۱، ۷۹/۳ و ۱۸/۴ میکروگرم در هر گلدان افزایش داد؛ و در همزیستی با گیاه آفتابگردان همین تیمار قارچی توانست جذب دو عنصر کادمیوم و نیکل در اندام هوایی گیاه آفتابگردان را به ترتیب به میزان ۲۱/۰ و ۲۳/۰ میکروگرم در گلدان افزایش دهد. در نهایت چنانچه از این دو گیاه برای پاک سازی خاک های آلوده استفاده گردد، تلقیح با دو گونه mosseae G و G intraradices قابل توصیه می باشد.

بررسی گونه های مختلف قارچ های میکوریزی بر افزایش کارایی گیاه درمانی خاک های آلوده به فلزات سنگین با استفاده از دو گیاه ذرت و آفتابگردان Keywords:

گیاه درمانی , همزیستی میکوریزی , ذرت , آفتابگردان و عناصر سنگین