تاثیر کاربرد سیلیسیوم بر صفات فیزیولوژیکی و رشد گندم (Triticum aestivum L.) تحت شرایط تنش خشکی آخر فصل

بهمنظور بررسی تاثیر سطوح مختلف سیلیسیوم بر برخی صفات فیزیولوژیکی و رشد گندم نان (Triticum aestivum L.) در شرایط تنش خشکی آخر فصل، آزمایشی گلدانی در سال ۱۳۹۱ به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. در این آزمایش تیمارها شامل سطوح تنش خشکی آخر فصل (آبیاری پس از تخلیه ۲۵، ۵۰ و ۷۵ درصد رطوبت قابل استفاده خاک) و سطوح سیلیسیوم (صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلیگرم سیلیس خالص در کیلوگرم خاک) میباشد. نتایج نشان داد که اثر خشکی بر تمام صفات مورد بررسی معنیدار بود، به طوری که در اثر تنش میزان نشت الکترولیتی، مقدار پرولین، موم کوتیکول و غلظت سیلیسیوم برگ افزایش و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، پتاسیم دانه و نسبت اندام هوایی به ریشه کاهش یافتند. تنش خشکی شدید بیشترین تاثیر را بر میزان نشت (افزایش ۵۳ درصد) داشت. کاربرد سیلیسیوم نیز به جز نسبت اندام هوایی به ریشه تمام صفات مورد بررسی را تحت تاثیر خود قرار داد، به نحوی که کاربرد ۳۰ میلیگرم سیلیسیوم سبب کاهش ۵/۲۲ درصدی میزان نشت و افزایش پرولین، فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، موم موتیکول، غلظت پتاسیم دانه و سیلیسیوم برگ به ترتیب ۲۵، ۸/۱۲، ۲۱، ۱۷ و ۳۰ درصد نسبت به شاهد گردید. بهطورکلی، نتایج نشان داد که تاثیر مثبت سیلیسیوم بر گندم در شرایطی که گیاه تحت تنش قرار داشت بسیار بیشتر از شرایط بدون تنش است.

تاثیر کاربرد سیلیسیوم بر صفات فیزیولوژیکی و رشد گندم (Triticum aestivum L.) تحت شرایط تنش خشکی آخر فصل Keywords:

سوپراکسید دیسموتاز , غلظت پتاسیم دانه , کاربرد سیلیسیوم , نشت الکترولیتی