مطالعه ایزوتوپی و سیال درگیر معادن نمک برای دفن زباله های هسته ای

امروزه دفن زباله های هسته ای برای کشورهای دارای این فناوری یک مشکل محسوب می شود چرا که دفن این مواد کاری بس مشکل و خطرآفرین است. در صورت دفن نادرست این مواد ممکن است که تششعات مواد رادیواکتیو به داخل آب های زیر زمینی نفوذ کند و جان میلیون ها نفر به خطر اندازد. معادن متروکه نمک وگنبد های نمکی یکی از بهترین محل برای دفن زباله های هسته ای است زیرا مکان های مذکور از نوع کانسارهای تبخیری و کمترین میزان آب ساختاری را دارا هستند. برای دفن دائمی زباله های هسته ای می بایست ابتدا به صورت موقت در راکتورهای تضعیف کننده نگه داری شده و سپس به این گونه ساختارهای زمین شناسی به صورت دائم انتقال یابند. نکته قابل توجه این است که مسئله خطر زا بودن زباله های هسته ای تا میلیون سال ها ادامه دارد و ایزوتوپ های با عدد اتمی بالاتر از اورانیوم مانند آمریسیم و پلوتونیوم و رادون همچنان فعال هستند. البته خطرات بیولوژیک تنها به ایزوتوپ ها محدود نمی شود بلکه خطرات مربوط به ترکیبات غیررادیواکتیو از قبیل نیترات، فلورید، فلزات سنگین قابل توجه هستند. برای مطالعه امکان سنجی معادن متروکه نمک یا گنبدهای نمکی اگرچه دارای کمترین میزان آب ساختاری هستند ولی وجود سیالات درگیر اولیه و ثانویه که در ابعاد چند ده میکرون وجود دارند باعث به وجود آمدن مشکلاتی از قبیل نفوذ مواد رادیواکتیو به آب های زیرزمینی می شوند. بنابراین رسوبات نمکی در صورت وجود سیالات درگیر برای دفن زباله های هسته ای بسیار خطرناک می باشند. بنابراین مطالعه سیالات درگیر، اطلاعات مهمی را در مورد فشار، دما و فازهای موجود در اختیار ما قرار می دهد ولی محل دفن زباله های هسته ای در نمک ها باید عاری از سیالات درگیر باشد مخصوصاً سیالات درگیری که دارای فازهای پرفشار گازی 4N2, CO2 ,CH باشد. به علت اهمیت زیست محیطی دفن زباله های هسته ای، مطالعات ایزوتوپ سنجی به صورت مکمل و همراه با مطالعه سیالات درگیرانجام می شود. نوع ایزوتوپ سنجی معمول در این زمینه استفاده از ایزوتوپ سنجی اکسیژن است. مطالعات ایزوتوپ سنجی علاوه بر تعیین تغییرات ایزوتوپی و آلودگی های احتمالی در نمک ها بر اثر دفن زباله های هسته ای، اطلاعاتی در مورد منشا آب سازندی نیز در اخیار محققان قرار می دهد.

Keywords:

معادن نمک , سیالات درگیر , زباله های هسته ای , ایزوتوپ سنجی