مدلسازی توزیع مکانی شاخص کیفیت آب زیرزم ینی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی : دشت سیرجان )

افت کیفیت آب زیرزمینی که عمدتا به دلیل مدیریت غلط منابع آب زیرزمینی صورت می گیرد مقدمه ای بر تخریب سایر منابع به صورت مستقیم و غیرمستقیم است . لذا پایش و پهنه بندی کیفیت آب زیرزمینی باید در برنامه ریزی ها مدنظر قرار گیرد. با توجه به تعدد و حجم بالایی از متغیرهای کیفیت آب زیرزمینی ، ارزیابی کیفیت آب مشکل است . شاخص کیفیت آبزیرزمینی (GQI) یکی از پارامترهای مناسب جهت ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی است . این شاخص عناصر موجود در آب را در سطوح مختلف کیفی مورد بررسی و در نهایت روشی را برای مختصر سازی وضعیت کلی کیفیت آب ارائه می دهد. هدف از این پژوهش بررسی توزیع مکانی شاخص کیفی آب زیرزمینی با استفاده از روش زمین آماری کریجینگ و GIS در دشت سیرجان است . نتایج حاصل از نشان می دهد که به صورت کلی وضعیت این دشت جهت مصارف شرب نامطلوب است . به ویژه در بخش های جنوبی و غربی دشت وضعیت به بدترین حالت خود رسیده است . نتایج حاکی از آن است که مساحت ۱۶/۸۶۷ کیلومترمربع (معادل %۱۶/۴۳) از دشت دارای کیفیت آب ضعیف ، مساحت ۷۶/۳۴۱۶ کیلومترمربع (معادل ۰۱/۱۷%) دارای کیفیت خیلی ضعیف و مساحت ۹۵/۷۹۹ کیلومترمربع (معادل ۸۲/۳۹%) از دشت دارای کیفیت آب نامناسب جهت مصارف شرب است .

Keywords:

زمین آمار , کیفیت آب زیرزمینی , GIS , کریجینگ .