مطالعه واگرایی خاکهای باقیمانده منطقهی زمان آباد (جنوب شرق همدان)

منطقه مورد مطالعه در نیمه شمالی زون سنندج- سیرجان واقع شده است و عمدتا از سنگهای دگرگونی ناحیهای ژوراسیک پوشیده شده است. خاک برجای مورد بررسی، حاصل هوازدگی آندالوزیت سیلیمانیت شیستی است که سنگ کف منطقه را تشکیل می دهد. طبق مشاهدات صحرایی ، خاک این منطقه مشکوک به واگرایی می باشد و ازجمله شواهد موجود شیارهای فرسایشی عمیق است. برای تشخیص واگرایی خاک از آزمون های فیزیکی(هیدرومتری مضاعف، کرامب، پین هول) استفاده شده است. طبق آزمایشات انجام شده خاک مورد مطالعه بر اساس ردهبندی یونیفاید CL با نفوذپذیری (6-)10×1/84 سانتی متر بر ثانیه و واگرایی متوسط تعیین گردیده است. بر اساس سیستم رتبه بندی بل و واکر این خاک دارای واگرایی نسبی می باشد. پیشنهاد میشود که جهت جلوگیری از تخریب بیشتر حاصل از فرسایش در منطقه از روش های فیزیکی مانند توسعه دیواره حایل موجود، احداث شبکهی زهکشی مناسب سراسری یا از روش های شیمیایی مانند استفاده از آهک برای تثبیت خاک استفاده گردد.

Keywords:

خصوصیات ژئوتکنیکی , خاک باقیمانده , خاک واگرا , زمان آباد , همدان