بررسی و تحلیل آرایه های بدیعی در سوره ی مائده

بافت بلاغی قرآن کریم یکی از وجوه اعجازی به شمار می آید که این کلام آسمانی رافراتر از هر متنی در زبان عربی قرار می دهد. قرآن کریم با یک انتظام زیبا و منحصر به فردبه آرایه های بدیعی مزین گشته است؛ این آرایه ها آیات را در برابر چشم و گوش بینندهمتجلی می سازند و روح و روان شنونده را صفا می بخشند. در کلام الهی کارکرد آرایه هایبدیعی برای بیان معنی مورد نظر است که به صورت های بلاغی گوناگون به کار رفته است.در این راستا، علم بدیع که بخشی از علم بلاغت است از دانش هایی است که بر بایستگیآن در دانش تفسیر پافشاری شده است. نگارنده در این پژوهش قصد دارد به شیوهتوصیفی- تحلیل و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای، آرایه های بدیعی اعم از محسناتمعنوی و محسنات لفظی سوره مائده را استخراج نموده، به بررسی و تحلیل آنها بپردازد.سوره مائده پنجمین سوره قرآن است که ۱۲۰ آیه دارد و در مدینه نازل شده است.آرایه های بدیعی این سوره، کلام الهی را به صورت زیبا و دلنشین جلوه گر نموده است. بابررسی آیات این نتیجه حاصل شد که جناس و به ویژه جناس اشتقاق بیشتر از دیگرمحسنات به کار رفته است و همچنین هماهنگی معانی قرآن با الفاظش به گونه ای است کهگویا معانی برای الفاظ ساخته شده و الفاظ همچون قالبی برای معانی درنظر گرفته شدهاند.با تحلیل آرایه های به کار رفته در این سوره، زیبایی های موسیقی کلام که سبب ایجادتناسبات و روابط معنایی خاصی بین کلمات است، نمایان تر شده، فهم و تفسیر مفاهیم اینسوره میسرتر می شود

Keywords:

سوره ی مائده , آرایه های بدیعی , محسنات معنوی , محسنات لفظی.