بررسی علل تلاش عربستان برای امنیتی سازی فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران
Publish place: Afaq Security، Vol: 13، Issue: 47
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 71
This Paper With 34 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IHUA-13-47_005
تاریخ نمایه سازی: 28 آبان 1402
Abstract:
مسئله هستهای ایران یکی از موضوعات اصلی در تشدید تنش در روابط عربستان و ایران و آشکارشدن دشمنیهای این کشور علیه جمهوری اسلامی ایران میباشد. شاید بتوان گفت عربستان هیچگاه تا این اندازه بهصورت آشکار در مجامع بینالمللی علیه جمهوری اسلامی ایران موضع دشمنیاش را اتخاذ نکرده بود. پس از حمله نظامی امریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ که موضوع هستهای جمهوری اسلامی ایران در صدر اخبار رسانهها و محافل سیاسی و بینالمللی قرار گرفت، عربستان بهصورت مستقل و در چهارچوب شورای همکاری خلیج فارس از فعالیت صلحآمیز هستهای ایران (به اصطلاح خودشان برنامه اتمی) بهشدت ابراز نارضایتی کرد. این کشور اقدامات ایران در این زمینه را نوعی «ماجراجویی» تلقی کرده و حتی دخالت امریکا را برای مقابله با آنکه در نگاه آنها موازنه قدرت منطقهای را بر هم زده، خواستار شد. عربستان حتی پس از ناکامی در ممانعت از شکلگیری توافق، لحظهای در ناکارآمد نشان دادن آن درنگ نکرد. عادل الجبیر وزیر امور خارجه سابق این کشور در مخالفت با آن میگوید: «این توافق برای تغییر رفتار ایران کافی نیست». پرسش اصلی این است که چرا عربستان به این شدت با توافق برجام و فعالیت صلحآمیز هستهای ایران مخالفت می کند؟ به نظر نویسندگان هرچند جمهوری اسلامی ایران در راهبردهای امنیتی خود عربستان را بهعنوان دشمن تلقی نمیکند و بهدنبال امنیتی کردن رابطه خود با آن کشور نیست، ولی نخبگان عربستان در حال حاضر به جمهوری اسلامی ایران بهعنوان «دشمن» نگاه میکنند. ازاینرو، به هرگونه تحرک از جانب این کشور واکنش نشان میدهند. فعالیت صلحآمیز هستهای یکی از اقدامات جمهوری اسلامی ایران است که نخبگان عربستان آن را بهعنوان «تهدیدی وجودی» برای خود تلقی کرده و اقدام به «امنیتیسازی» آن نمودهاند. مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانهای انجام شده است.
Keywords:
Authors
محمدصادق کوشکی
نویسنده مسئول: استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهدی بیژنی
دانشجوی دکتری مطالعات منطقه ای گرایش غرب آسیا، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :