بررسی فقهی بیع اراضی موات محجر در فقه امامیه و اهل سنت

هدف از پژوهش حاضر بررسی بیع ارض موات محجر در فقه امامیه و اهل سنت بوده است و همچنین بررسی ماهیت اراضی موات تحجیر شده. در مالکیت ارض موات محجر فقهای امامیه و اهل سنت اذن امام را لازم دانسته، ولیکن نزد امامیه پیرامون مالکیت دو نظریه به چشم می خورد، یکی حق بهره برداری از زمین و پرداخت مالیات و دیگری حق مالکیت و تصرف در آن است و همچنین در ماهیت احیا و شرایط آن امامیه و اهل سنت اتفاق نظر دارند. بنابر آنچه در مورد ارض موات محجر بیان شد می توان نتیجه گرفت بیع ارضموات صحیح نیست، هر چند سنگ چین شده باشد و تحجیر در صورتی حق می آورد که به قصد احیاء باشد و انتقال این حق به دیگری با صلح و مانند آن مانعی ندارد.

Keywords:

بررسی فقهی , بیع , ارض موات محجر , فقه امامیه , اهل سنت