بررسی عوامل فردی و سازمانی بر بهره وری پژوهشی اعضای هیئت علمی

هدف این مقاله بررسی عوامل فردی و سازمانی بر بهره وری پژوهشی اعضای هیئت علمی بود که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای در دسترس انجام شد. مرو ر منابع حاکی از آن بود که پژوهش نقش مهمی را در توسعه ی حرفه ای اعضای هیات علمی بازی میکند و باعث بهبود آموزش و یادگیری دانشجویان و علاقه مندی ایشان به فعالیتهای پژوهشی می شود و ضمن ایجاد دانش بیشتر و درک بهتر مسائل و مشکلات دانشگاه ها، اطلاعاتی را برای مدیران فراهم میکند که آنها را قادر به اتخاذ تصمیم هایی برای رفع مشکلات میکند. بهرهوری نیز یکی از مهمترین موضوعاتی است که از اوایل ده ه ۱۹۷۰ در سطح سازمانها و کشورها توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است؛ زیرا مقدار و نرخ رشد بهرهوری در هر کشور به طور مستقیم با سطح زندگی، تورم، بیکاری، وضعیت اقتصادی جامعه و رقابت پذیری آن کشور در سطح جهانی در ارتباط است. در عرصه تولید علم، هر دانشی که یک ایده جدید را در سطح بینالمللی ارائه دهد و به ثمر برساند، بهره وری پژوهشی محسوب میشود. به بیان دیگر بهرهوری پژوهشی به مجموعهای از تفکرات و ایده های جدید اطلاق میشود که پس از مطالعات نظری و عملی منجر به چاپ مقاله در مجلات معتبر دنیا، ثبت اختراع یا اسنادسازی شوند. عوامل موثر بر بهرهوری پژوهشی نیز شامل سه دسته فردی، آکادمیک و عوامل مربوط به گروه آموزشی می باشد که هر کدام از اینها به موارد دیگری تقسیم بندی می شوند.

Keywords:

عوامل فردی , سازمانی , بهره وری پژوهشی , اعضای هیئت علمی