تاثیر توان و زمان اعمال فراصوت بر کارایی فرآیند آبگیری اسمزی برش های موز

فراصوت (اولتراسوند) از امواج صوتی با فرکانس فراتر از حد شنوایی انسان تشکیل شده است. امواج فراصوت را می توان به طور مستقیم برای خشک کردن و یا به عنوان یک پیش تیمار قبل از فرآیند خشک کردن استفاده نمود. در این پژوهش اثر توان فراصوت (در سه سطح ۰، ۷۵ و ۱۵۰ وات)، زمان تیمار فراصوت (در سه زمان ۱۰، ۱۵ و ۲۰ دقیقه) و غلظت محلول ساکارز (در سه سطح ۳۰، ۴۵ و ۶۰ درجه بریکس) بر درصد کاهش وزن، درصد جذب مواد جامد، مقدار رطوبت خارج شده و درصد آبگیری مجدد برش های موز تیمار شده توسط تیمار اسمز- فراصوت مورد بررسی قرار گرفت. با افزایش توان دستگاه فراصوت، افزایش زمان اعمال تیمارها و همچنین افزایش غلظت محلول اسمزی، درصد کاهش وزن و درنتیجه مقدار رطوبت خارج شده از برش های موز افزایش یافت. درصد کاهش وزن برش های موز با افزایش توان دستگاه فراصوت از صفر به ۱۵۰ وات، از ۵۳/۸ درصد به ۲۸/۱۴ افزایش یافت (۰۵/۰>P). با افزایش توان فراصوت، جذب مواد جامد نمونه ها کمتر شد که این موضوع نشان دهنده کاهش جذب ساکارز توسط نمونه های آبگیری شده است. درصد جذب مواد جامد برش های موز با افزایش توان دستگاه فراصوت از صفر به ۱۵۰ وات، از ۸/۲ درصد به ۴/۱ کاهش یافت (۰۵/۰>P). با افزایش زمان اعمال تیمارهای اسمزی رطوبت بیشتر از برش های موز خارج شد و در نتیجه درصد کاهش رطوبت برای این نمونه ها بیشتر شد. با افزایش توان فراصوت، درصد آبگیری مجدد نمونه ها بیشتر شد اما اختلاف معناداری بین نمونه ها مشاهده نشد (۰۵/۰