مقایسه اثر بازی های بومی محلی و حیاط پویا بر سواد بدنی کودکان

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بازی های بومی محلی و حیاط پویا بر سواد بدنی و کودکان ۷ تا ۱۱ ساله بود. آزمودنی ها ۶۰ دانش آموز دبستانی پسر با میانگین و انحراف معیار سنی ۱/۹ ± ۹/۳ سال بودند. اجرای این پژوهش شامل سه مرحله پیش آزمون و تمرینات به دو شیوه بازی های بومی-محلی و حیاط پویا، پس آزمون بود. متغیر وابسته شامل سواد بدنی بود که از ابزار سواد بدنی کانادا استفاده شد. بازی های بومی-محلی شامل آموزش براساس دوازده بازی بومی-محلی بود که بیشتر بر حرکت و تعامل بین فردی تکیه داشتند. علاوه بر این، گروه کنترل تمرینات حیاط پویا را که شامل برخی از حرکات از پیش تعیین شده بود، انجام دادند. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده ها، توسط آزمون شاپیروویلک، از آمار توصیفی و روش های آماری آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر سواد بدنی برای گروه تمرینات بازی های بومی محلی نسبت به گروه حیاط پویا بیشتر بود. نتایج پژوهش حاضر، بازی های بومی محلی را به عنوان مدلی بهتر در مقایسه با مدل حیاط پویا، برای بهبود سواد بدنی پیشنهاد می کند.

Keywords:

بازی بومی- محلی , سواد بدنی , کودکان