بررسی اثر پوشش خوراکی بر پایه ژل آلوئه ورا و تیمول بر ویژگی های کیفی پس از برداشت و عمر نگهداری توت فرنگی

اثر پوشش خوراکی بر پایه ژل آلوئه ورا در تلفیق با اسانس روغنی تیمول بر روی خصوصیات کیفی پس از برداشت توت فرنگی رقم محلی گیلاسی مورد مطالعه قرار گرفت. از دو غلظت ژل تازه آلوئه ورا (۵۰ و ۱۰۰٪) و دو غلظت اسانس تیمول (۵/۰ و ۱ mg/L) برای تهیه تیمارها استفاده شد. تیمارها در یخچال تا حداکثر ۲۱ روز نگهداری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش زمان نگهداری، مقدار مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتر توت فرنگی ها افزایش پیدا کرد. پوشش خوراکی ژل آلوئه ورا به تنهایی (بدون تلفیق تیمول) اثر معکوسی بر خرابی توت فرنگی ها داشت. بیشترین میزان افت رطوبت در تمامی روزهای آزمون مربوط به نمونه شاهد بود. تلفیق غلظت های مختلف تیمول در پوشش خوراکی نیز اثری بر میزان افت وزن توت فرنگی ها نداشت. سفتی بافت نمونه پوشش داده شده با ژل ۱۰۰٪ آلوئه ورا و  mg/L۱ تیمول طی ۱۴ روز نگهداری کاهش یافت اما تغییرات سفتی بافت سایر تیمارها از الگوی منطقی پیروی نکردند. پارامتر رنگ سنجی L* در طی ۱۴ روز نگهداری توت فرنگی ها بر اساس نتایج پارامترهای آنالیز حسی و نیز تمایل به خرید محصول در اغلب پارامترهای مورد بررسی، نمونه شاهد بیشترین امتیاز را دریافت کرد. نتایج این تحقیق نشان داد که پوشش ژل آلوئه ورا به تنهایی قادر به بهبود برخی خصوصیات (جلوگیری از افت رطوبت) توت فرنگی های رقم گیلاسی می باشد. اسانس تیمول نیز قادر به افزایش زمان نگهداری توت فرنگی ها و جلوگیری از فساد آن ها به میزان بسیار چشمگیری است. در مقابل اثرات مفید این پوشش ها، اثرات منفی آن ها مانند اثر منفی تیمول بر خصوصیات حسی توت فرنگی ها، و اثر منفی ژل آلوئه ورا بر پایداری توت فرنگی ها در مقابل فساد و افزایش اسیدیته موجب می شود پیشنهاد گردد که این پوشش به صورت اصلاح شده بر روی توت فرنگی به کار گرفته شود

Keywords:

Edible coating , Aloe Vera gel , Thymus vulgaris , Strawberry , Storage time , پوشش خوراکی , ژل آلوئه ورا , تیموس ولگاریس , توت فرنگی , عمر نگهداری