مدل ارتقای توانمندی فناوری در بخش اویونیک ایران؛ جهت گیری استراتژیک و اثر مداخله گری توانمندی پویای فناوری

ارتقای توانمندی فناوری به عنوان یکی از مهمترین توانمندی های وظیفه ای موثر در کسب مزیت رقابتی صنایع، دارای اهمیت ویژه ای می باشد. تغییرات سریع فناوری و نیازهای محیطی به ویژه در حوزه فناوری های برتر از ویژگی های عصر حاضر است که شرکت ها برای رویارویی با این محیط بصورت فزاینده متغیر، نیازمند بازآرایی و هماهنگ سازی توانمندی های سازمانی خود از جمله توانمندی فناوری با نیازها و فرصت های جدید محیطی می باشند. لذا امروزه شرکت ها به توانمندی بیش از توانمندی های ایستای سازمانی نیازمند بوده و نیازمند توانمندی های پویایی در حوزه های مختلف سازمانی از جمله فناوری بوده تا با کمک آن اقدام یکپارچه سازی، ایجاد و بازآرایی شایستگی ها و توانمندی های داخلی و خارجی خود جهت رویارویی با محیط های متغیر بپردازند. همچنین خلق چنین توانمندی ای نیازمند جهت گیری های استراتژیک ویژه ای در سازمان می باشد در این مقاله با توجه به رویکرد توانمندی پویا، به ارائه ی سازه ای جدید تحت عنوان توانمندی پویای فناوری پرداخته شده است که سبب خلق و چینش مجدد توانمندی های فناوری در شرکت های بخش اویونیک کشور می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که سطح توانمندی فناوری موجود در بخش اویونیک کشور، به میزان بسیار زیادی تحت تاثیر وجود توانمندی پویای فناوری است که خود بصورت جدی وابسته به جهت گیری های پیشرو و تهاجمی استراتژیک می باشد.

Keywords:

dynamic technological capability , technology capability , Strategic Orientation , Competitive advantage , توانمندی , پویا , استراتژیک