پیش بینی رغبت به ازدواج بر اساس تمایز یافتگی خود در دانشجویان شهر قم

خانواده در سراسر تاریخ بشر، نهادی ثابت و پایدار است . پایه شکل گیری خانواده ازدواج است ، ازدواج پیوند میان زن و مرد است که به واسطه آن تعهدی دائمی و منحصر به فرد بین آن ها ایجاد می شود. ازدواج از مهمترین مباحث در خانواده است که سمبل موفقیت اجتماعی و عامل مهم تاثیرگذار بر سلامت فردی است . ازدواج از طریق تامین بستری برای ارضای نیازهای عاطفی و روانی اعضای خانواده نقش مهمی در عملکرد جامعه دارد. رغبت به ازدواج، تمایل به کسب منبع عاطفی و جنسی جهت ارضای نیازهای فردی تعریف شده است و به عنوان مهمترین انگیزه جهت تشکیل خانواده و ازدواج مطرح می شود. این پژوهش با هدف پیش بینی رغبت به ازدواج بر اساس ابعاد تمایزیافتگی خود انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه آزاد شهر قم بود. نمونه مورد بررسی ۲۲۹ نفر از دانشجویان پسر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رغبت سنج ازدواج (MDQ) حیدری، مظاهری و پور اعتماد (۱۳۸۳) و پرسشنامه تمایز یافتگی خود (DSI) هاوستات و همکاران( ۱۹۹۲) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد با توجه به یافته های پژوهش تمایزیافتگی خود با ابعاد رغبت به ازدواج در دانشجویان رابطه داشته و بطور معناداری آن را پیش بینی می کنند. لذا توجه به نتایج حاصل و کاربست آن ها در برنامه های آموزش پیش از ازدواج و مداخله های رشدی و درمانی می تواند حائز اهمیت باشد .

Keywords:

رغبت به ازدواج , تمایزیافتگی خود , دانشجویان