اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر بر بهبود بهزیستی روانشناختی زوجین دارای تعارضات زناشویی

امروزه توجه به خانواده و نقش آن در برپایی جامعه سالم بیش از پیش مورد توجه روانشناسان و پژوهشگران قرار گرفته است . یکی از مسائل مهم و حائز اهمیت در خانواده، بهزیستی روانشناختی زوجین است . پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر بر بهبود بهزیستی روانشناختی زوجین دارای تعارضات زناشویی انجام گردید. این پژوهش در یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل انجام گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده شهر قم در سال ۱۴۰۱ بود. ۳۰ زوج به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ زوج) و کنترل (۱۵ زوج) اختصاص یافتند. ابزار پژوهش ، مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۹۸) بود. شرکت کنندگان گروه آزمایش در هشت جلسه زوج درمانی مثبت نگر شرکت کردند و شرکت کنندگان گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در متغیر بهزیستی روانشناختی مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها به روش آماری تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار آماری اس پی اس اس تحلیل شدند . نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل پس از کنترل پیش آزمون در مولفه های بهزیستی روانشناختی تفاوت معنی داری وجود دارد. بنابراین ، زوج درمانی مثبت نگر می تواند به عنوان درمانی اثربخش برای بهبود بهزیستی روانشناختی زوجین دارای تعارضات زناشویی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

زوج درمانی مثبت نگر , بهزیستی روانشناختی , زوجین دارای تعارضات زناشویی