بررسی افزایش اختلالات یادگیری کلامی و غیر کلامی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف کلی این پژوهش ، بررسی افزایش اختلالات یادگیری کلامی و غیر کلامی در دانش آموزان مقطع ابتدایی پایه اول و دوم مقطع ابتدایی شهرستان پاکدشت در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بوده است . پژوهش حاضر از نوع مطالعات زمینه یابی (پیمایشی ) است که در آن شیوع، توزیع و روابط متقابل میان متغیرهای جامعه شناختی و روان شناختی با سه هدف عمده توصیف ، تعیین و کشف مورد بررسی قرار می گیرد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان ابتدایی پایه اول تا چهارم می باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰در مدارس ابتدایی دولتی شهرستان پاکدشت مشغول به تحصیل بودند. جامعه آماری پژوهش حاضر۱۲۰۰۰ هزار نفربود، که از این میان نمونه ای به حجم ۸۹۶ نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون های ریون، وکسلر، بررسی پرونده ی تحصیلی و بهداشتی دانش آموزان، نظرات معلمان و آزمون گلدستین استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است . با استفاده از آمار توصیفی فراوانی و درصد شیوع اختلال یادگیری کلامی و غیر کلامی مشخص گردید. از مجموع نمونه ی ۸۹۶ نفری مورد نظر، در نهایت تعداد ۵۶ دانش آموز با اختلال یادگیری ، تشخیص داده شد و از این تعداد ۱۳ نفر با ناتوانی اختلالات یادگیری غیرکلامی ، ۴۳ نفر با ناتوانی اختلالات یادگیری کلامی تشخیص داده شد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان شیوع اختلالات یادگیری درکل جامعه ی آماری ۲۵/۶ و میزان شیوع اختلالات یادگیری کلامی ۸۰/۴ درصد ومیزان شیوع اختلالات یادگیری غیر کلامی ۱. ۴۵درصد تعیین گردید.

Keywords:

دانش آموزان , ابتدایی , اختلالات یادگیری کلامی , اختلالات یادگیری غیر کلامی .