اثربخشی معنویت درمانی بر میزان تاب آوری و نشخوارفکری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر میزان تاب آوری و نشخوار فکری دانشآموزان مقطع متوسطه اول انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورتتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت معنویتدرمانی قرار گرفت. در این پژوهش داده ها توسط پرسشنامه نشخوار فکری ۱۹۹۱ و تاب آوری۲۰۰۳ در قبل از شروع درمان و پس از درمان گرد آوری شد. نتایج نشان داد که معنویت درمانی تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش میزان تاب آوری و کاهش میزان نشخوار فکری دانش آموزان دارد.

Keywords:

معنویت درمانی , تاب آوری , نشخوار فکری