شناخت رابطه بین هوش هیجانی و توانایی حل مساله با خودکنترلی دانش آموزان

هدف از انجام پژوهش حاضر، شناخت رابطه هوش هیجانی و توانایی حل مساله با خودکنترلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان علی آباد کتول بود. روش این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان علی آبادکتول به تعداد ۱۱۵۷ نفر تشکیل دادند. حجم نمونه تحقیق بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۲۸۸ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها بوسیله سه پرسشنامه ی هوش هیجانی پتریدز و فارنهام (TEIQue-Asf)، خودکنترلی تانجی (۲۰۱۴) و حل مسئله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶) جمع آوری و از طریق نرم افزارspss و با رگرسیون چندگانه ، ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند. هوش هیجانی و سبک حل مساله ، خلاقیت و اجتناب، در پیش بینی خودکنترلی نقش معنادار دارد و حدود ۴۵ درصد خودکنترلی بر اساس هوش هیجانی و توانایی حل مساله قابل پیش بینی است . بین هوش هیجانی و مولفه های آن با خودکنترلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بین سبک های درماندگی و مهارگری با خودکنترلی رابطه منفی معنادار وجود دارد و بین سبک های خلاقیت ، اعتماد به نفس و روی آوری با خودکنترلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

Keywords:

هوش هیجانی , توانایی حل مساله , خودکنترلی , دانش آموزان , متوسطه دوم