ارزیابی دمای بالا عملکردی و حساسیت حرارتی قیر پلیمری ترکیبی و مجزا با استفاده از افزودنی پلی پروپیلن و پلی اتیلن سبک

با وجود استفاده از درصد وزنی کم قیر در مخلوط بتن آسفالتی، این ماده در استحکام رویه راه نقش بسیار مهمی داردو هرگونه اصلاح در خواص قیر، منجر به اصلاح عملکرد روسازی بتن آسفالتی میشود. یکی از روشهای متداول اصلاحخواص قیر، بکارگیری از افزودنی هایی نظیر پلیمر می باشد. استفاده از پلیمرها به عنوان ماده افزودنی در صنعت آسفالتدر دهه های اخیر گسترش چشمگیری داشته است. در این تحقیق به منظور اصلاح خواص قیر در دمای عملکردی بالااز دو نوع پلیمر پلیاتیلن سبک (LDPE) و پلی پروپیلن (PP) به صورت تفکیکی و مجزا با مقدار مجموع ۵ درصد پلیمر، استفاده شده است. به منظور بررسی رفتار کلاسیک و رئولوژیکی قیر، آزمایش های کلاسیک (آزمایش درجه نفوذ، نقطه نرمی و شکل پذیری) و آزمایش های رئولوژی شارپ (SHRP) شامل رئومتر برش دینامیکی (DSR) و ویسکومتر دورانی (RV) به انجام رسید. نتایج نشان داد که استفاده از پلیمر پلی اتیلن سبک به صورت مجزا موجب افزایش حساسیت حرارتی قیر گردید. در خصوص ویسکوزیته، تمامی طرحها در محدوده مجاز روش طرح اختلاط سوپرپیو قرار دارد وافزایش درصد پلیمر پلی پروپیلن موجب کنترل کارایی مخلوط قیری شد. همچنین ترکیب ۳ درصد پلیمر پلی اتیلنسبک و ۲ درصد پلی پروپیلن منجر به ارتقا یک رده دمای بالای عملکردی قیر گردید.

Keywords:

دمای بالای عملکردی (PG) , آمیخته پلیمری , آزمایش های رئولوژی شارپ (SHRP)