بررسی اثر بازدارندگی دو گونه از قارچ Trichoderma روی رشد سه جدایه از قارچ Cercospora beticola در شرایط آزمایشگاهی

گونه های جنس سرکوسپورا از عوامل بیماریزای گیاهی مهم و اقتصادی به شمار میروند و قارچ Cercospora beticolaبیماری لکه برگی سرکوسپورایی چغندر قند، مهمترین بیماری این محصول را ایجاد میکند. روشهای رایج کنترل بیماری بهتنهایی از کارآیی لازم برخوردار نمی باشند، لذا استفاده از استراتژی های جایگزین از جمله کنترل زیستی از جایگاه ویژه ای درمدیریت بیماری های ناشی از این قارچ برخوردار میباشد . در این راستا اثر بازدارندگی از رشد دو گونه از قارچ تریکودرماTrichoderma atroviride و Trichoderma aurandinaceum روی سه جدایه از قارچ Cercospora beticola (شامل جدایه صفی آباد، کارون و گتوند ) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت، آزمایشها به دو صورت کشت متقابل آنتاگونیست وقارچ بیمارگر و تاثیر مواد فرار عوامل آنتاگونیست در بازداری از رشد قارچهای بیمارگر روی محیط کشت PDA در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد و قطر پرگنه ها چهار روز پس از کشت اندازهگیری گردید. در هر دو آزمایشهای بررسی اثر ترکیبات فرار واثر متابولیتها تیمارها شامل ۳ جدایه سرکوسپورا، دو گونه تریکودرما و شاهد با چهار تکرار در قالب طرح فاکتوریل کاملاتصادفی انجام گرفت. در آزمایش کشت متقابل و فرار نتایج حاصل از تجزیه واریانس درصد بازدارندگی از رشد میسلیوم قارچسرکوسپورا جدایه کارون، گتوند و صفی آباد نشان داد که در کاربرد آنتاگونیست و عدم کاربرد آن تفاوت معنی داری در سطح ۹۹درصد وجود دارد. همچنین با توجه به مقایسه میانگین میزان قطر رشد قارچ های آنتاگونیست مربوط به جدایه کارون، گتوند وصفی آباد Cercospora beticola تفاوت معنیداری بین دو قارچ آنتاگونیست وجود ندارد و هر دو در یک گروه آماری قرار می گیرند. در کشت متقابل قارچ T. atroviride بیشترین درصد بازدارندگی را روی جدایه گتوند با ۶۳/۵ درصد و کمترین بازدارندگی را روی جدایه کارون با ۵۴/۲ درصد داشته و قارچ T. aurandinaceum بیشترین بازدارندگی را روی جدایه کارون با ۶۲/۴ درصد و کمترین بازدارندگی را روی جدایه گتوند با ۵۴/۸ درصد داشته است. در آزمون کشت فرار قارچ T. atroviride بیشترین درصد بازدارندگی را روی جدایه کارون با ۸۱/۷۹ درصد و کمترین باردارندگی را روی جدایه گتوند با ۷۵/۰۸ درصد داشته است. همچنین T. aurandinaceum بیشترین بازدارندگی را روی جدایه گتوند با ۸۴/۳۴ درصد و کمترین بازدارندگی را روی جدایه کارون با ۷۶/۰۹ درصد داشته است.

Keywords:

, Trichoderma , Cercospora beticola , کنترل بیولوژیک , عوامل آنتاگونیستی , رشد میسلیومی , مواد فرار