کاربرد قبل از برداشت کیتوزان با کارواکرول بر خصوصیات بیوشیمیایی، کیفی و ماندگاری توت فرنگی (Fragaria × ananassa Duch)

بالا رفتن سطح آگاهی مردم نسبت به اثرات منفی نگهدارنده­های شیمیایی، منجر به انجام تحقیقات بیش­تر در زمینه پوشش­های­طبیعی،زیست­تخریب­پذیر با خاصیت ضدمیکروبی شده است. این پژوهش، به­صورت آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه آموزشی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان انجام شد. فاکتور اول، نوع مواد با غلظت­های مختلف در پنج سطح شامل صفر (شاهد)، کارواکرول ۳/۰ درصد، کارواکرول ۶/۰ درصد، ترکیب کیتوزان ۵/۱ درصد با کارواکرول ۳/۰ درصد و ترکیب کیتوزان ۵/۱ درصد با کارواکرول ۶/۰ درصد و فاکتور دوم زمان انبارمانی در چهار سطح شامل صفر، ۱۰، ۲۰، ۳۰ روز پس از انبارمانی بود. میوه­های برداشت شده در دمای ۵/۰±۴ درجه سانتی­گراد، با رطوبت نسبی ۵±۹۰ درصد نگهداری شدند. نتایج تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که تاثیر نوع تیمار و مدت زمان انبارمانی بر تمام صفات مورد بررسی به­جز سفتی بافت میوه در سطح احتمال یک درصد معنی­دار بود. میوه­های تیمار شده با ترکیب کیتوزان و کارواکرول ۶/۰ درصد سفتی بافت، ویتامین­ث، مواد فنولی و مقدار مواد جامد محلول بیش­تر و ماندگاری بهتری نسبت به شاهد داشتند. به­طوری که بالاترین میزان محتوای فنل کل (۴۹/۲ میلی­گرم اسیدگالیک در ۱۰۰ گرم وزن تر) و سفتی بافت (۸۰/۳ کیلوگرم نیرو) مربوط به تیمار ترکیبی کیتوزان با کارواکرول ۶/۰ درصد بود. نتایج این مطالعه نشان داد کاربرد قبل از برداشت کیتوزان و کارواکرول ۶/۰ درصد می­تواند به­عنوان یک راهبرد ایمن و کم هزینه جهت افزایش عمر پس از برداشت توت­فرنگی رقم ’پاروس‘ قابل توصیه باشد.

Keywords:

پوشش خوراکی , سفتی بافت میوه , کارواکرول , ماندگاری , ویتامین ث