بهینه سازی تخصیص یارانه در سیستم حمل و نقل شهری مشهد

محدودیتهای منابع در سازمانها موجب شده است که مدیران نسبت به اختصاص بهینه آنها در سازمانها و بخش های تحت مدیریتشان دقت و برنامه ریزی دقیقتری اعمال نمایند. درهمین راستا هدف این تحقیق شناسایی و اولویت بندی بسترهای تخصیص یارانه پرداختی به بخش خصوصی سازمان اتوبوسرانی مشهد است. شاخص های شناسایی شده در این مدل به گونه ای است که قابلیت ارزیابی عملکرد مدیران را امکان پذیر می نماید. دراین تحقیق برای شناسایی ابعاد و شاخص های اولیه ازنظر خبرگان استفاده گردید. درادامه به کمک روش دلفی شاخص های نهایی مشخص گردیدند. درنهایت با استفاده از تکنیک AHP نشان داده شد به ترتیب ابعاد مشتری، فرایندهای داخلی، آموزش و یادگیری و مالی دراولویت اول تا چهارم اهمیت قرارگرفتند.

Keywords:

تخصیص یارانه , عملکرد مدیریت , حمل و نقل شهری