ارزیابی آمادگی شهروندان و پذیرش اتخاذ فناوری در شهر مشهد

قبل از انجام بررسی برای جزییات یک شهر هوشمند بعنوان یک نوآوری ما نیازمند درک عنصرهای اصلی مفهوم آن هستیم. در واقع قدم اول برای ایجاد یک شهر هوشمند، درک مفهوم آن است، مروری کوتاه بر ادبیات گذشته و مرتبط در این حوزه نشان دهنده این موضوع است که مفهوم شهر هوشمند خیلی بحث برانگیز است، در اصل پیدایش اصطلاح های مشابه مثل شهرهای باهوش، شهر مجازی، شهر دانش، شهر دیجیتال و... به سردرگمی مفهومی آن افزوده است. در فرآیند توسعه شهرهای هوشمند، هیچ فرآیندی برای شناسایی عوامل بررسی آمادگی به منظور پیاده سازی فناوری شهر هوشمند وجود ندارد. این مطالعه به دنبال شناسایی آمادگی شهروندان و جوامع برای آمادگی و پذیرش استفاده از شهرهای هوشمند است. در این مطالعه، از ترکیبی از روش های شاخص آمادگی فناوری(TRI) و نیز مدل پذیرش فناوری(TAM) و مدل دلون و مکلین(D&M) برای ارزیابی آمادگی شهروندان و پذیرش اتخاذ فناوری استفاده شده است. تحقیق پیش رو از منظر هدف، جزء تحقیقات کاربردی و از منظر روش توصیفی-پیمایشی و از نوع معادلات ساختاری می باشد و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد استفاده شده است. همچنین در تحقیق پیش رو جهت آزمون روایی پرسشنامه ها، هم از اعتبار روایی محتوا و هم از اعتبار روایی سازه و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داده اند که رابطه و وابستگی معناداری بین متغیرهای این مدل، با استفاده از مدل های TRI، TAM و McLean وجود داشته است.

Keywords:

شهر هوشمند , آمادگی شهروندان , فناوری.