توسعه تجزیه فوتوکاتالیستی اتیل بنزن از هوا توسط زئولیت اصلاح شده سطحی

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 63

This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HSEBCNF07_043

تاریخ نمایه سازی: 25 دی 1402

Abstract:

همزمان با صنعتی شدن کشورها، کنترل آلاینده های هوا به ویژه آلاینده های ناشی از فعالیت های انسانی و طبیعی به یکی از دغدغه های اصلی جوامع بشری تبدیل شده است. اتیل بنزن، یک ترکیب آلی فرار (VOC)، در فهرست آلاینده های خطرناک و سمی هوا قرار گرفته است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف اتیل بنزن از فاز گاز با استفاده از جاذب های مختلف و تخریب فوتوکاتالیستی تحت تابش UV در فوتورآکتور استوانهای انجام شد. برای این منظور، زئولیت طبیعی((Ze، زئولیت اصلاح شده سطحی((MZe، زئولیت اصلاح شده سطحی پوشش داده شده با نانوذرات (MZe -ZnO) ZnO یا نانوکامپوزیت (MZe-Fe:ZnO) Fe:ZnO در نسبت ۰/۷ درصد وزنی به عنوان بستر جذب استفاده شد. مشخصات جاذب های مورد استفاده در مطالعه با استفاده از آنالیزهای میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM)، پراش اشعه ایکس (XRD) و Brunauer-Emmett-Teller (BET) مشخص شد. اثر متغیرهای مختلف از جمله غلظت گاز ورودی ۰/۲۵)، ۰/۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ پی پی ام)، تابش اشعه ماوراء بنفش (UV) و سرعت جریان گاز ۰/۲۵)، ۰/۵، ۰/۷۵ و ۱/۰ لیتر در دقیقه) بر روی میزان حذف اتیل بنزن بررسی شد. نتایج مطالعه، افزایش ۲<) برابر) زمان نقطه شکست در بستر MZe پس از اصلاح توسط کلروسیلان برای جذب اتیل بنزن را نشان داد.ه همچنین، نتایج نشان داد که راندمان حذف اتیل بنزن با استفاده ازMZe-ZnO و MZe-Fe:ZnO ۰.۷% تحت تابشUV به ترتیب ۵۰ و ۶۲ درصد بود. با این حال، افزایش در غلظت گاز ورودی دوره اشباع سطح محیط جذب را کوتاه می کند و متعاقبا راندمان حذف را کاهش می دهد، در حالی که ظرفیت جذب افزایش می یابد. نتایج این مطالعه نشان داد که تابش UV همراه با یک اصلاح مناسب درمحیط جذب بطور قابل توجهی باعث کاهش اتیل بنزن ازهوا می شود

Authors

مجتبی نخعی پور

دانشجوی دکتری، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

حسن ایروانی

دانشجوی دکتری، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار، دانشکده بهداشت، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

محمد کامرانی فر

دانشجوی دکتری، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

مریم موسوی قهفرخی

گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

اعظم درخشان نژاد

گروه مهندسی محیط زیست، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران