مقایسه روش های تهویه غیر فعال در معماری بومی مناطق مرکزی (گرم و خشک ) و مناطق جنوبی (گرم و مرطوب) ایران با تاکید بر عملکرد بادگیرها

بادگیر یکی از عناصر شاخص معماری بومی است و می تواند یک سیستم سرمایش غیرفعال در نظر گرفته شود. بادگیرها در اقلیم گرم و خشک و گرم و مرطوب عامل اساسی در تهویه طبیعی هوا است . از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی استفاده گردید. استفاده از اسناد مکتوب، تجزیه تحلیل کیفی و مروری ، از جمله ابزارهای گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضرند. هدف بررسی روش های سرمایش غیرفعال در معماری بومی ایران با تاکید بر تفاوت های شکلی و عملکردی بادگیرهای مناطق مرکزی (گرم و خشک ) و بادگیرهای مناطق جنوبی (گرم و مرطوب) ایران می باشد. نتایج بیانگر آن است که بادگیرهای اقلیم گرم و خشک و گرم و مرطوب عملکرد عمدهای در تهویه هوا و ایجاد هوای مطبوع دارند. بادگیرهای اقلیم گرم و مرطوب در خنک سازی هوا فقط از طریق جابه جایی هوا عمل می کنند در حالی خنک سازی در اقلیم گرم و خشک از طریق جا به جایی هوا و سرمایش تبخیری است .

Keywords:

سرمایش غیر فعال , تهویه غیر فعال , بادگیر , اقلیم گرم و خشک , اقلیم گرم و مرطوب.