بررسی نقش خانواده و مدرسه در خوش بینی تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی خود تنظیمی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی رشتخوار

خانه و مدرسه به عنوان دو نهاد اصلی تعلیم و تربیت هر جامعه ای محسوب می شود. از این رو رابطه مدرسه و خانواده فرایندی تعاملی ومداوم است از این رو هدف این پژوهش بررسی نقش خانواده و مدرسه در خوش بینی تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی خودتنظیمی در میان دانش آموزان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی رشتخوار در سال تحصیلی ۰۳.-۰۲ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است. از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بودو ضرایب همبستگی از خانواده و مدرسه به سوی خوش بینی تحصیلی معنی دار بود، در کل خود تنظیمی نمی تواند به عنوان متغیر میانجیبین خانواده و مدرسه و خوش بینی تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر نقش خانواده و مدرسه بهخوش بینی تحصیلی می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و خانواده و مدرسه بر خوش بینیتحصیلی تاثیر مستقیم و معنی داری دارد.

Keywords:

خانواده و مدرسه , خود تنظیمی , خوش بینی تحصیلی