مقایسه تاثیر نقدینگی و اعتبارات بر ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران

تامین امنیت غذایی، خلق فرصت­های شغلی و بازاری برای محصولات تولیدی و عوامل تولید سایر بخش­های اقتصادی، ایجاد درآمد ارزی و ملاحظات زیست محیطی، از جمله دلایل اهمیت بخش کشاورزی بشمار می روند. بالا بودن درجه ریسک­های اقتصادی و غیر اقتصادی و بازدهی نسبتا بیش تر برخی فعالیت­های اقتصادی، سرمایه­گذاری و تامین مالی در این بخش را با چالش هایی روبه رو کرده و بر اهمیت آن­ها می­افزاید. هدف از انجام پژوهش، مقایسه تاثیر نقدینگی و اعتبارات بر ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران (۱۳۹۰-۱۳۵۷) است. برای این منظور، از روش گشتاورهای تعمیم­یافته (GMM) استفاده شد. آمار و داده های مورد نیاز از بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران استخراج شدند. نتایج نشان دادند که نقدینگی و اعتبارات، هر دو، تاثیری مثبت و معنی­دار بر ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران دارند، اما کشش­پذیری ارزش افزوده نسبت به اعتبارات، به مراتب بیش تر از نقدینگی است. بنابراین، می­توان گفت استفاده از سیاست پولی می­تواند ارزش افزوده بخش کشاورزی را افزایش دهد و در این میان، اعتبارات به گونه نسبی، ابزار سیاستی مناسب­تری به نظر می­رسد. هم چنین، ارزش افزوده با یک دوره وقفه، سرمایه­گذاری­های دولتی و بخش خصوصی و جمعیت شاغلین بخش کشاورزی، تاثیر مثبت و موجودی سرمایه در این بخش، تاثیری منفی و معنی­دار بر ارزش افزوده دارد.

Keywords:

نقدینگی , اعتبارات , ارزش افزوده , بخش کشاورزی